Абай
Ќђнанбаев
Сакен
Сейфуллин
Ќадыр Мырза
Ѕли
Муќаѓали
Маќатаев
Ѕ. Дџйсенбиев
|
Боранда
Ызѓарлы тџтеќ
боран соќты ќатты,
Дџз ќадам жер кљрінбей... кеш те батты...
Екпіндеп дџлей боран, гулей соѓып,
Ењіретін тљњіректі ызыњдатты.
Бекітіп ќораларын малын ќамап,
Масайрап џйлерінде ішіп тамаќ.
Малдылар отырѓанда кџліп ойнап
Боранда ќеле жатты сорлы шал-ак.
Сорлы шал бђл адасып келе жатќан,
Ќу бейнет жарлылыќтыњ дѕмін татќан.
Ќойын, ќоныш, мойнына ызѓар љтіп
Џлбіреп ќарлар толып, еріп ќатќан.
Иінінде дорбасы бар нѕрсе салѓан,—
Жинаѓан ескі-ќђсќы жђрттан алѓан.
Жаны ашып асыраѓан адам болмай
Ќањѓырып ќайыр сђрап арып-талѓаы.
Омбылап жџре-жџре ѕлі кетті.
“Ућ... ажал, тыншыќтыр” деп бђрды бетті,
Ќу кедей ќыста ќатќан, жазда кеуіп,
Љмірде серік ќылѓан ќу бейнетті,
Ысќырды дџлей боран екпіндеткен.
Сорлыны ќалтыратты ызѓар еткен.
Уу, у, у!.. алла... елгенім-ау, ѕ-ѕй, адастым.
Сорлыны жыќты ќарѓа ѕлі кеткен.
Сорлы шал жан таласып біраз жатты.
Денесі ѕлі кетіп мђз боп ќатты.
Уу... гу-гу... дџлей боран, ей!.. есі... жан жоќ.
Сорлыны ќармен кљміп бетін жапты.
Раќымсыз дџлей боран! Гџле, соќ-соќ!
Барлыќ бай џйлерінде тамаѓы тоќ.
Ќањѓырѓан сорлыларѓа ѕліњ келсін
Аяйтын арттарында еш кімі жоќ.
1919 жыл.
|
